ദിനചര്യ

പല്ലുതേപ്പും വിസ൪ജ്ജനവും ഒരുമിച്ചാണ്.
ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്ക് ചെയ്യാനാകാത്ത അവസ്ഥ.
സമയലാഭമാണു കാര്യം.
രാവിലെ പത്രം വായിക്കാറില്ല !
ന്യൂസ് കേള്ക്കലും ഒഴിവാക്കി.
എന്നും ടെന്ഷനുണ്ടാക്കുന്ന വാ൪ത്തകളാണ്.
(ആരെങ്കിലും എവിടെയെങ്കിലും കൊലചെയ്യപ്പെട്ടോട്ടെ
നമുക്കെന്താ??
മറ്റൊരു ഭുഖണ്ഡത്തിലെ പക൪ച്ചവ്യാധിയും
കൂട്ടമരണവും യുദ്ധവും എന്നെയും കുടുംബത്തേയും ബാധിക്കില്ലലോ...????.)

മധുരം അടുത്തിടെ നി൪ത്തി.
പാല്ചേ൪ക്കാത്ത ചായകുടിക്കും.
എന്നിട്ടും ഉമിനീരില് നിറയെ
പഞ്ചസാരയാണെന്ന് അവള്.

കൊഴുപ്പൊരല്പ്പം കൂടുതലാണെന്ന് ഡോക്ട൪.
നടത്തം വിധിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്
പട്ടിപോലെ കിതക്കുമ്പോള് നി൪ത്തും
വഴിയരികിലിരിക്കും.

റെഡ്മീറ്റെന്നല്ല ഒരുമീറ്റും കഴിക്കാറില്ല
ഗോതമ്പു ദോശതിന്നും.
വേവാത്ത പച്ചക്കറികള്
കറുമുറെ തിന്നും.
തിളപ്പിച്ചാറിയ വെള്ളം മടമടാ കുടിക്കും.
കൊളസ്ടറോള് കണ്ടെറോള്
ചെയ്യണമല്ലോ..?

പുകവലി പാടെയുപേക്ഷിച്ചു
മദ്യമെന്നു കേള്ക്കുമ്പോളെ ഇപ്പോള് ഓക്കാനം വരും
രാത്രി കിടക്കുമ്പോള്
ചൂടുള്ള കടുക്കവെള്ളം കുടിക്കും
സുഖമായി ഉറങ്ങും.

രതി ?....ലൈംഗികത......????

ഏയ് അങ്ങിനെയൊന്നുമില്ല..
മാസത്തില് ഒരുതവണ മാത്രം
ഏല്ലാ രണ്ടാം ശനിയാഴ്ചയും രാത്രി-
പത്തുമിനിറ്റ് അതിനായി മാറ്റിവെച്ചിട്ടുണ്ട്.

പക്ഷെ
പൊതു മിനിമം പരിപാടിക്കിടയില്
ഹൃദയമിടിപ്പ് വ൪ദ്ധിച്ച്
അറ്റാക്കുവരാന് സാദ്ധ്യതയുണ്ടത്രെ !!!!!.


പിന്നെ സൂസന്നക്കും
ഇതിലൊന്നും വലിയ
താല്പര്യമില്ല.
അടുത്തിടെയായി
ഗസ്റ്റ് ഹൌസിനരികിലുള്ള പുതിയമുറിയിലേക്ക്
അവള്കിടപ്പുതന്നെ മാറ്റി.

വായന വളരെ കുറവാണ്
ചവറ് കഥ കവിത നോവല് നി൪ത്തി
വ്യക്തിവികാസം, പണമുണ്ടാക്കാന് ആയിരത്തൊന്നു വിദ്യകള്
ആരോഗ്യജീവിതം, രോഗം വരാതിരിക്കാനുള്ള മാ൪ഗ്ഗങ്ങള്
യോഗാസനപാഠാവലി, സന്തുഷ്ടജീവിതം
തുടങ്ങിയവയാണ് ഇഷ്ടവിഷയങ്ങള്.

കവിതയൊന്നും
എഴുതാറില്ല.
അശുഭചിന്തകള് മനസ്സിനെ ദു൪ബലപ്പെടുത്തും
മനസ്സിന്റ പ്രശ്നങ്ങള് ശരീരത്തെയും
ബാധിക്കുമത്രെ...!!!!!!
എന്തിനാ വെറുതെ പൊല്ലാപ്പുപിടിക്കുന്നത്,
സാമൂഹ്യപ്രതിബദ്ധത മണ്ണാങ്കട്ട.


പിന്നെ എഴുത്തുമുടക്കാതിരിക്കാന്
സന്മാ൪ഗ്ഗപുസ്തകം
പക൪ത്തിയെഴുതുന്നുണ്ട്.
അത്രതന്നെ.
“ജീവല്സാഹിത്യം”
ആ൪ക്കും ശല്ല്യമില്ലല്ലോ……

രക്തദാനം

അ൪ദ്ധരാത്രി
ആശുപത്രി വരാന്തയില്
മോ൪ചറിക്കരികില്
മെഴുക്കുപിടിച്ച ബഞ്ചില്
രക്തദാനത്തിനായൂഴം കാത്ത്
ഞാന്

വാഹനാപകടം
തോളെല്ലു തക൪ന്ന്
അത്യാഹിതവാ൪ഡില്
അടിയന്തിര ശസ്ത്രക്രിയക്കായ്
അവന്
സുഹ്രത്തിന്റെയച്ഛന്
അരികിലമ്മ സഹോദരി

തിരശ്ശീല
മാറുന്നുവെങ്കിലും
കഥാപാത്രങ്ങളും
സംഭാഷണങ്ങളും
പശ്ചാത്തലസംഗീതവും
കണ്ടുമടുത്ത് നേഴ്സുമാ൪

കടം
കയറി ആത്മഹത്യക്കു
ശ്രമിച്ചവന്റ ഭാര്യ
എനിക്കിടത്ത്,
മരണവെപ്രാളത്തോടെ
അവനകത്ത്

ഒടുവില്
എന്റയൂഴമെത്തുംമുമ്പ്
ഒരു പത്നി വിധവയാകും മുമ്പുള്ള
കൂട്ടക്കരച്ചിലുകള്

അകത്ത്
രക്തദായക൪ക്കായുള്ള
ശീതീകരിച്ച മുറിയില്
സുന്ദരിയും ശാന്തയുമായ
ഡോക്ട൪
സൌമ്യമായ് പറയുന്നു

“ഹ്രദയമിടിപ്പ് അധികമാകുന്നു
ഇത്രമേല് വികാരാധീനനാകുന്നതെന്തിന്”

രക്തം നല്കാനാകാതെ
തിരികെ പോരുമ്പോള്
സുഹ്രത്തിന്റ അമ്മയുടെ നിലവിളി
ഒരു പത്നി വിധവയാകും മുന്പുള്ള
അതേ കൂട്ടക്കരച്ചില്

ഹ്രദയമിടിപ്പ് വീണ്ടും അധികമാകുന്നു
പക്ഷെ മനസ്സു ചോദിക്കുന്നു

“ഇത്രമേല് വികാരാധീനനാകുന്നതെന്തിന്”

യാത്രകളുടെ ഒടുക്കം.

കാരണമില്ലാതെ യാത്രകളവസാനിപ്പിക്കുവാന് അതിയായ മോഹമുണ്ട്. ഒരു ലാവണം തേടിയുള്ള അലച്ചില് അവസ്സാനിക്കാതെ തുടരുന്നത് എന്തു കൊണ്ടാണ്.

മടുക്കുന്നു.........

മണല്ക്കാട് പക്ഷെ വീണ്ടും മാടിവിളിക്കുന്നു. മലയാളം കാത്തിരിക്കുന്നുവെങ്കിലും മരുഭുമിയാണ് ഇന്നും അന്നം തരുന്നത്. വിയ൪പ്പുമുഴുവന് മണലിലുപേക്ഷിച്ച് സ്വപ്നത്തില്മാ ത്രമായി നാട്ടിലേക്ക് പോയവന്റ കഥയെത്ര പഴകിയതാണ്.

പിന്നയും വരുന്നു പഴയവന്റ പിന്മുറക്കാ൪. പിതാക്കന്മാ൪ ഷുഗറും പ്രഷറും ചേ൪ത്ത് മധുരമില്ലാത്ത മധുവിധുവാഘോഷിക്കുമ്പോള് പുത്രന്മാ൪ പൊരിവെയിലില് നവവധുവിനെ പിരിഞ്ഞ് സ്വയം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു.

അവന് കാത്തിരിക്കുന്നത് പത്തിരുപതുവ൪ഷം കഴിഞ്ഞുള്ള, മക്കളെ മുഴുവന് നാടുവിട്ടതിനു ശേഷമുള്ള , താന് നി൪മ്മിച്ച വലിയ വീട്ടില് സുന്ദരിയായ ഭാര്യയുമൊത്തുള്ള നാളുകളാണ്.

സ്വപ്നങ്ങളില് അവള് സുന്ദരിയായിരിക്കും. പക്ഷെ സത്യത്തില് അവളെത്രമാത്രം വിരൂപയായിരിക്കും.

സുഹ്രത്തെ ഇത് നിങ്ങളുടെ കഥയായിരിക്കില്ല. പണമില്ലാത്തവന്റ, കെട്ടിയവളെ കൂടെപ്പൊറുപ്പിക്കാന് പണമില്ലാത്തവന്റ.....ഉള്ളതെല്ലാംപെറുക്കി വിറ്റ് നാടുവിട്ടവന്റ കഥ.

ഒരു വീടിനുവേണ്ടി സ്വയം ഹോമിച്ചവന്റ കഥ.

ദുബായിയിലാണ്..ഒരല്പം അലച്ചിലിലാണ്...

വീണ്ടും നാടുവിട്ടകാര്യം അറിയിക്കട്ടെ ഇപ്പോള് ദുബായിയിലാണ്....ഒരല്പം അലച്ചിലിലും....കവിതയൊ കുറിപ്പൊ എഴുതാന് പറ്റിയ മാനസികാവസ്ഥയിലല്ല..ക്ഷമിക്കുക....വീണ്ടും കാണാം...

കാമുകരോടൊപ്പം ഒളിച്ചോടിപ്പോകുന്ന വീട്ടമ്മമാ൪, മകളെ പീഢിപ്പിക്കുന്ന അച്ഛന്മാ൪

രണ്ടു കൂട്ടികളുടെ മാതാവും അത്രയൊന്നും സുന്ദരിയല്ലാത്തതുമായ എന്റ അയല്ക്കാരിയായ വീട്ടമ്മ, ജോലി സ്ഥല്ത്തുവെച്ചു മാത്രം പരിചയത്തിലുള്ള അവരേക്കാള് പത്തുവയസ്സ് പ്രായക്കുറവുള്ള മീശപോലും മുളച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരുവന്റ കൂടെ ഒളിചോടിപോയി..

സാമ്പത്തികമായോ സാമൂഹികമായൊ താഴ്ന്ന നിലയിലുള്ളവരായിരുന്നില്ല എന്റ അയല്ക്കാരി.വിദ്യാഭ്യാസപരമായും അവ൪പിറകിലായിരുന്നില്ല. ലൈംഗികമായ അഭിനിവേശമായിരുന്നോ കാരണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ലയെങ്കിലും..

അവരുടെ നാലും ആറും വയസ്സുള്ള കുട്ടികളെ കാണുമ്പോള് ,അമ്മയില്ലാതാകുന്ന അവരുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചോ൪ക്കുമ്പോള്, ഒരു സ്ത്രീ ലൈംഗികമായ ആസക്തികളില് മാത്രം അഭിരമിക്കുകയും പരമപ്രധാനമായ മാതൃത്വമെന്ന വികാരത്തെ അവഗണിക്കുകയുംചെയ്യുമ്പോള്.......
ദൈവമേ...ലോകത്തിന്റ ഗതിയൊ൪ത്ത് ഞാന് വ്യാകുലപ്പെടുന്നു.

ഒരവിവാഹിതന്റ എറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യമാകുന്നു വിവാഹിതയുമായുള്ള രഹസ്യ ബന്ധം.ഒരുവിവാഹിതന്റ ഏറ്റവും വലിയ നഷ്ടമാകുന്നു ഭാര്യയുടെ ജാരബന്ധം.

എന്നാല്

ഒരമ്മയുടെ പരപുരുഷബന്ധം നേരിടേണ്ടിവരുന്ന പുത്രന് ലോകത്തില് വെച്ച് ഏറ്റവും കൊടിയ ശാപം കിട്ടിയവനാകുന്നു.

സ്വന്തം മകളെ ലൈംഗികമായിപീഢിപ്പിച്ചതിനു ശേഷം സുഹൃത്തുക്കള്ക്കുകാഴ്ചവെച്ചും ഒടുവില് ക്രൂരമായി കൊലപാതകം ചെയ്തവന്റചിത്രം വ൪ത്തമാനപത്രത്തിലിരുന്ന് തിളയ്ക്കുന്നു...

എനിക്കുതോന്നിയത് മൂ൪ച്ചയുള്ള ഒരു കത്തി തിരയാനാണ്...എന്നെ ആണാക്കുന്ന
അവയവം അരിഞ്ഞുകളയാനാണ്....വൃത്തികെട്ട ഈ പുരുഷ ജീവിതത്തേക്കാള് എത്രയോ നല്ലതാകുന്നു ആണും പെണ്ണുമല്ലാത്ത ഹിജിഡ ജീവിതം.

കവിതനിറയെ മുള്ളുകളാണെന്നു പറഞ്ഞ കൂട്ടുകാരി ക്ഷമിക്കുക....
ലോകം മുഴവന് മുള്ളുകള് കാണുമ്പോള് പതുപതുപ്പുള്ള നടപ്പാതകളെക്കുറിച്ചും..വഴുവഴുപ്പുള്ള സ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും, തികച്ചും അസ്വാഭാവികമായ കപടസദാചാര സംഹിതകളെക്കുറിച്ചും കവിതയെഴുതുകയെന്നത് അശ്ളീലമാകുന്നു.

അലെങ്കിലും ഒരുകവിതയ്ക്ക് ഇതിലെന്തുചെയ്യാന് കഴിയും?

ഉപ-ഭോഗാനന്തരം.....

പൊതുവിപണിയില് നിന്നും
ഉള്ളി
മഞ്ഞള്
അരി
വാസനസോപ്പ്
കണ്മഷി
ഉലുവ, ജീരകം
പോലെ
ഇനി എന്നാണ്
നീയെന്റ ജീവിതത്തെ
വാങ്ങിക്കൊണ്ടു
പോകുന്നത്.

വായുകടക്കാത്ത
കുപ്പിയിലടച്ചും,
ഉപ്പുതേച്ചും
വെയിലത്തുണക്കിയും
മഞ്ഞള് പുരട്ടി
ആവിയില് വേവിച്ചും
എന്നാണ്
നീയെന്നെ
തിന്നാന് തുടങ്ങുന്നത്.

വിപണനകേന്ദ്രത്തിലെ
ഇളം തണുപ്പില്
പതുപതുത്ത
ഷെല്ഫിലിരിക്കുമ്പോഴും
പാഴ്വസ്തുക്കള്
വലിച്ചെറിയാനുള്ള
പാതയോരത്തെ
മുനിസിപ്പാലിറ്റി
കൊട്ടയില്
നിന്റ തുപ്പല്
നനവും പേറിയുള്ള
എന്റ ശിഷ്ടകാല ജീവിതം
എനിക്കിപോള്
മനസ്സില് കാണുവാന്
കഴിയുന്നുണ്ട്.

കുറ്റപെടുത്തലുകള്

ധ്യാനിക്കാന്
സമ്മതിക്കാതെ
പെണ്കൊതുകുകള്;
കൂട്ടുകാരിയും,
കവിതയുടെ ലോകത്തുനിന്നും
എന്നെ ബഹിഷ്കൃതനാക്കി.

വാക്കുകള്
പിണങ്ങിപ്പിരിഞ്ഞു.

കവിതകള്
മൌനത്തിന്റ കൂടുകിട്ടാതെ
പറന്നു നടന്നു.

March/2000

സ്വദരി ഗയലവ്

പ്രീയപെട്ട ദുന്യെ
മഴയും കാറ്റും നിറഞ്ഞ ആരാത്രി
നിനക്ക് ഓ൪മ്മയുണ്ടോ?

അന്ന്
പാലായനത്തെക്കുറിച്ച്
ഞാന് ചിന്തിച്ചതായിരുന്നു

പക്ഷെ....
പാപങ്ങളുടെ അഗ്നി എന്റ മേല്
നിറഞ്ഞപോള്-
കൊലപാതകത്തിന്റ കയ്പ്
ഉമിനീരില് പട൪ന്നപൊള്

റൂബിളുകള്ക്ക് നിന്നെ സ്നേഹിക്കാന്
കഴിയിലെന്നും
മരവിച്ച എന്റ ആത്മാവിനെ നീ
വെറുക്കുന്നുവെന്നും നീ പറഞ്ഞ-
ആ നിമിഷം....

നിനക്ക് എന്നെ വധിക്കാമായിരുന്നിലേ..
ഇല്ല ദുന്യ ഇല്ല
നിന്ന എന്റ മരണത്തിന്
ഉത്തരവാദിയാക്കുന്നത്
ശരിയലെന്ന് എനിക്കുതോന്നി.

ഞാനതിന് സ്വയം വഴിയൊരുക്കുകയായിരുന്നു
തെറ്റ് ഞാന് സ്വയമെടുക്കുന്നു.

പ്രണയം പിടിചെടുക്കാനുള്ളതലെന്ന്
ഞാന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല..
പക്ഷെ മരണമല്ലാതെ മറ്റാരുവഴി-
എന്റ മുന്നില് ഉണ്ടായിരുന്നുല്ല.

വിഖ്യാതകൃതിയായ കുറ്റവും ശിക്ഷയും എന്ന നോവലിലെ ഒരു കഥാപാത്രം.
4:98

ശീ൪ഷാസനം.

മുലകള്.
എനിക്കുനേരെയുള്ള നിന്റ വൃത്തികെട്ട പ്രലോഭനമല്ല,
പ്രകൃതിയുടെ, സ്നേഹത്തിന്റ ഉറവിടമാണ്.

പ്രണയം.
വികാരപരമായ അടിമവേലയല്ല
സമാനചിന്തകളുടെ സൌഹൃദമാണ്.

ഹൃദയം.
ഉപയോഗശൂന്യമായവെറും വാക്കല്ല
നിന്നിലും എന്നിലുമുള്ള ചൈതന്യമാണ്.

ചുണ്ടുകള്.
കേവലം ഉമിനീ൪ കൈമാറ്റ ഉപാധിയല്ല.
നേ൪ത്ത ച൪മ്മത്തിനകത്തെ സാന്ത്വനമാണ്.

സ്ത്രീ
ഉപഭോഗശേഷം സൌകര്യപൂ൪വ്വം
വലിചെറിയാവുന്ന ഉല്പന്നമല്ല
എന്റ ദേഹത്തിന്റ മറുപാതിയാണ്.

12:98

പൌരാണികം

ഞങ്ങളുടെ പൂ൪വ്വിക൪
പകലുകള് തിന്നുതീ൪ത്തു
രാത്രികള് ഇണചേ൪ന്നു രസിച്ചു

വിസ്മൃത പാപബോധങ്ങളും
സ്മൃതസത്യദ൪ശ്ശനങ്ങളും
അവരെ അശുദ്ധരാക്കിയില്ല

മതത്തിന്റ കമ്പിവേലികളും
ജാതിതിരിവിന്റ ഇരട്ട നാക്കുകളും
അവരെ തീണ്ടിയില്ല

തലേന്നു വേട്ടയാടിയ മൃഗം
നിലക്കാത്ത ചലനാവേഗം
ഇരുണ്ട ഗുഹകളില് ചിത്രം നിറച്ചു.

അവരൊരിക്കലും
നിനച്ചിരിക്കില്ല

പിന്മുറക്കാ൪ തിരികെ
വേട്ടമൃഗങ്ങളായി-
പുന൪ജ്ജനിക്കുമെന്ന്.

27/10/98

അറിവ് / മുറിവ്

ആകാശത്തിരുട്ടിന് തിരമാലയില്
ഓളപ്പരപ്പിലൂടൊഴുകുമീ
സ്വ൪ണ്ണാഭമാം തോണിതന്
വിദൂര സുന്ദരദൃശ്യം കാണ്കെ

ഇരുളാം നിന് കൂന്തലില് ഞാന്
കോ൪ത്ത മന്ദാരയിതളലോ
പൂന്തിങ്കളായ് വന്നെന് മുന്പില്
പ്രഭചൊരിഞ്ഞു നില്പ്പുദൂരെ

ഒടുവിലാ മുഗ്ദ സുന്ദരപുഷ്പം
കാ൪മേഘവ൪ണ്ണത്താല് മായവേ
അല്പായുസ്സാണു സൌന്ദര്യവും
നിര൪ത്ഥകമാണു പ്രണയവു-
മെന്നസത്യമിന്നറിവൂ ഞാന്.
1999/march

ദാമ്പത്യം

ചോദ്യം-നമുക്കിടയിലുള്ള വിശ്വാസത്തിന്റ
സുതാര്യ പാളി എന്നില് നിന്നും നീ
മറച്ചു വെച്ചത് എന്തിനാണ് ?

ഉത്തരം-അതെന്റ നിലനില്പ്പായിരുന്നു.

ചോദ്യം-മധ്യ രാത്രിയില് ഞെട്ടിയുണ൪ന്ന്-
നനഞ്ഞ അടിവസ്ത്രങ്ങളുമായി ഞാന് സ്വയം
നഷ്ടപെട്ടപോള് ഉറക്കത്തില് നീ ചിരിച്ചത്
എന്തിനാണ്?

ഉത്തരം-സ്വപ്നത്തില് അവനെന്നെ സ്നേഹിക്കുകയായിരുന്നു.

ചോദ്യം-എനിക്കു നീയും നിനക്കു ഞാനുമെന്ന
ആദി സമവാക്യത്തിലൂടെ ഞാനോടിത്തള൪ന്നപോഴും
നീ നി൪വികാരയായത് എന്തുകൊണ്ടാണ് ?.

ഉത്തരം-നിനക്കുവേണ്ടി അഭിനയിക്കാന് ഞാന് മറന്നുപോയതുകൊണ്ട്.

ആത്മഗതം-ദയവായി ചോദ്യങ്ങള് നിറുത്തുക,
നിന്റ ഹൃസ്വദൃഷ്ടി എന്നെ ഭയപെടുത്തുന്നു.

ഇരുട്ട്

വെളിച്ചത്തില് നിന്നും
ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്
പേടി തോന്നി.

ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും
തമ്മിലുള്ള അതി൪ത്ഥിരേഖ
സാങ്കല്പികമാണെന്ന അറിവ്
അരക്ഷിതാവസ്ഥയുണ്ടാക്കി.

എതുനിമിഷവും കയറിവരാവുന്ന
ശത്രുവെപ്പോലെ ഇരുട്ട്
തൊടിയില് പതുങ്ങിയിരുന്നു.

പിന്നീട്-
വെളിച്ചം കെടുത്തിയപ്പൊള്
ഇരുട്ട് അതിര് ലംഘിച്ചു.

ഒടുവില്
മഹാന്ധകാരത്തില്
ഞാന് കൂടി ഉള്പ്പെട്ടു.
എല്ലാം കറുപ്പായിമാറി.

പക്ഷെ
പിന്നീടു ഞാന്
ഇരുട്ടിനെ പേടിച്ചിട്ടില്ല.

പനിച്ചിറകുകള്

പനിക്കിടക്കയിലേക്ക്
എത്രയെത്ര കൂട്ടുകാരാണ്
പറന്നുവരുന്നത്

ഉടല് മുഴുവന് പട്ടില്
പൊതിഞ്ഞ് മഞ്ഞകള്
ചിറകുകളില് ചായങ്ങള്
തേച്ച് വയലറ്റുകള്

പിന്കാലുകള് കൊണ്ട്
ചാടിപ്പറന്ന് നെഞ്ചിലിരിക്കുന്ന
സുന്ദരിപ്പച്ചകള്

കണ്ണിലും മൂക്കിലുമൊക്കെ
അവ൪ ഓട്ടപ്രാന്തികളിക്കും
കണ്ണുതുറക്കുമ്പോള്ക്കും
ഓടിയൊളിക്കും

ഇപ്പൊള് എല്ലാ൪ക്കുമെന്നെ
പേടിയാണ്,അവ൪ക്കറിയില്ലല്ലോ-
എനിക്കവരെ യെന്താരിഷ്ടമാണെന്ന്

പക്ഷെ...അവസ്സാനം
പിന്നെയും ഞാനൊറ്റക്കാകും
കൂട്ടുകാരൊക്കെ പോയ്മറയും

പനിപിടിച്ച ഒരുരാത്രിയില്
കൂട്ടംതെറ്റിപറന്നുവന്ന
ഒരു നിശാശലഭത്തിനും
ഒരു പുല്ച്ചാടിക്കുമൊപ്പം
ഉറങ്ങാതെ കിടന്നു.

മഹാമാരികള് ഒറ്റപ്പെടുത്തിയ
കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്ക്
അവരുടെ നഷ്ടമായ
കളിയിരമ്പങ്ങള്ക്ക്
കവിത സമ൪പ്പിക്കുന്നു..

വിരഹാതുരം

ഓട്ടഗ്രാഫ്
വേ൪പിരിയല്
അറുത്തെറിയുന്ന സൌഹ്രദം
ഇനിയൊരു കാഴ്ച-
ഹ്രദയത്തിന്റ സ്വാ൪ത്ഥത

കാടുകയറിയ ഇടവഴി
അകലങ്ങളിലെ ഒറ്റയാന് പക്ഷി
യാത്രയുടെ അവസാനം
നിന്റ കണ്ണുനീ൪
എന്റ ശാഠ്യങ്ങള്

ചിത്രം
നിന്റ മുഖം നോക്കി
ഞാന് വരച്ച ചിത്രം
എന്റ ഹ്രദയത്തിന്റ
അറ്റു പോയകണ്ണികള്
വിളക്കി ചേ൪ക്കുന്ന
ഋജു രേഖകളായിരുന്നു

കൊള്ളിലെന്ന്
നീ പറഞ്ഞപോള്
തുണ്ടം തുണ്ടമായി
കാറ്റിന്റ വായിലേക്ക്
അതിറങ്ങിപോയി.

അ൪ത്ഥാന്തരന്യാസം

നഖപ്പാടുകള്
വേദനയിലുപരി
സൌഹ്രദ ചിഹ്നങ്ങള്

നഷ്ടപെടലുകള്
അന്ധന്റ കാഴ്ചയുള്ള
കണ്ണുകള്

വളപൊട്ടുകള്
എനിക്കുവേണ്ടി
ഉടച്ചുകളഞ്ഞ ചില്ലുകള്

പ്രണയങ്ങള്
സാങ്കല്പിക ഭോഗത്തിലേക്കുള്ള
ഇടവഴികള്

സൌഹ്രദങ്ങള്
ഉള്ളം കൈയ്യിലമരുന്ന
പരുപരുപ്പ്

കവിതകള്
പിറന്നരൂപത്തിലുള്ള
മനസ്സും ശരീരവും

ജാരജീവിതം.

പകലില് ഞാന് നിങ്ങളുടെ
പതിവു കാഴ്ചക്കാരനാണ്
പക്ഷെ ഇരുട്ടില് എന്നെ തിരക്കരുത്.


വിജാഗിരികളില് എണ്ണയിട്ട്-
ഘടികാരങ്ങളില് കണ്ണുകള് നട്ട്
എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നവരുണ്ട്.


മീശവച്ചവന്റ ആശകള്
പഴയപന്തയക്കഥയിലെ
മുയലിനെപോലെയാണ്.


പകുതിയോടി ശീഘ്രമുറങ്ങും
പക്ഷെ അപോഴൊന്നും-
പന്തയമവസാനിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല.


ഞാന് കുറുകിക്കറുത്ത ഒരുആമയാകുന്നു,
പുറത്തേക്കു നീട്ടുന്ന അറ്റം തടിച്ചതല
പതിഞ്ഞ കാലടികള്, കറുത്ത ശരീരം.

വെളുത്തവനായ യശമാനരേ...
വെളിച്ചത്തില് ഞാന് നിന്റ ഭൃത്യനാണ്,
ഇരുട്ടില് നിന്റ സ്വത്തിന്റ അവകാശിയും.

അ൪ദ്ധരാത്രിയില് സൂര്യനുദിച്ചാല്-
ലോകം കീഴ്മേല് മറിയപെടും
പക്ഷെ നഷ്ടം മുഴുവന് നിങ്ങള്ക്കാകും.

ചുള്ളിക്കാടും ഒ.വി. വിജയനും

തണലിന്റ നിരീക്ഷണം പൂ൪ണ്ണമായും ശരിയാണ്
ചുള്ളിക്കാടും ഒ.വി. വിജയനും ശക്തമായി എഴുത്തിനെ
ബാധിച്ച എന്റ പ്രീഡിഗ്രികാലത്തേതാണ്
ഈ കവിത.

‘ദളിത’ ത്തിലെത്തുമ്പോള് ചെറുതായി ഞാന്
മോചിതനാകുന്നുവെന്ന് കരുതുന്നു.

തണലിന് സ്നേഹപൂ൪വ്വം നന്ദി രേഖപെടുത്തുന്നു

പ്രണയമാമരം. കവിത- 2

പഴയകാലം മറന്നു നീയെങ്കിലും
പകലുപിന്നെയുമുദിച്ചുയ൪ന്നീടിലും
പ്രിയ വസന്തത്തരുവിന്റയോ൪മ്മകള്
ഇരുളിന് മേഘം മറയ്ക്കുവതെങ്ങിനെ

പഴയപുസ്തകത്താളിന്നടിയിലായ്
വളരെ പണ്ടുനാം കുറിച്ചിട്ട വാക്കുകള്-
ക്കിടയിലെന് മനം കുതി൪ത്തീടുന്നു
ഉണങ്ങിനേ൪ത്തൊരാ പ്രണയ പുഷ്പങ്ങള്

ശതശതാഖികള് വാനില് പട൪ത്തിയ
മുകുളമേതിലും പുഷ്പം നിറചൊരാ
പ്രണയമാമരം കാറ്റിലാടീടുമ്പോള്
ഹ്രദയപുഷ്പങ്ങള് മഴപൊഴിച്ചീടുന്നു.

കളകളാരവം കാറ്റിലൊഴുക്കിയ
പ്രണയമാക്കിളിയകന്നു പോയീടുമ്പോള്
വ്രണിതദുഖക്കടലായി പാട്ടുകള്
പഴയകൊമ്പിന് മുകളില് മുഴങ്ങുന്നു

പിരിയുവാന് നേരമാമരക്കൊമ്പില് നാം
പ്രണയപൂ൪വ്വം കുറിച്ചിട്ട വാക്കുകള്
മഴയും മഞ്ഞുമേറ്റിന്നു മാഞ്ഞിടാം-
പ്രളയമാമരം കടപുഴക്കീടിലാം.

പ്രീഡിഗ്രി, പ്രണയം കീഴ്പ്പെടുത്തിയകാലം.കവിത-1

സൌദി അറേബ്യയുടെ വരണ്ട ആകാശത്തു നിന്നും ഒരു തിരുവാതിര ഞാറ്റുവേലയിലേക്കാണ് ഞാന് വീമാനമിറങ്ങിയത്. നെടുമ്പാശേരിയില് വാഹനം നിറുത്തുമ്പോള് ചില്ലു നിറയെ മഴത്തുള്ളികളായിരുന്നു.
പണിയുപേക്ഷിച്ചു പോന്നവനെ നാടിനുവേണ്ടാതായി. പക്ഷെ മഴവെറുത്തില്ല എനിക്കുമേല് അവള് അറിഞ്ഞു പെയ്യുകയാണ്. വിവാഹശേഷം ആദ്യമായി നാട്ടിലെത്തിയവനോട് ദീ൪ഘനാളത്തെ വിരഹം മറന്ന് പുതുമ മാറാത്ത നവവധുപോലെ മഴ ഒരവിവാഹിതനെ മോഹിപ്പിക്കുന്നു.

തട്ടിന്പുറത്ത് കിടന്നുപഴകിയ കവിതാപുസ്തകം എലികള് കാഷ്ഠിച്ചും ചിതലുകള് ചിത്രം വരച്ചും മനോഹരമാക്കിയിരുന്നു. ചുരുക്കത്തില് ഞാനില്ലാതിരുന്ന രണ്ട് വ൪ഷങ്ങളിലും കവിതായെഴുത്ത് മുറപോലെ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

പ്രീഡിഗ്രിക്കുപഠിക്കുന്ന കാലത്ത് എഴുതിയ ചില കവിതകള് ഇന്ന് വായിച്ചപോള് എനിക്ക് ലജ്ജ തോന്നി, നഗ്നനായി ജനമധ്യത്തില് നില്ക്കുന്നതായി എനിക്ക് അനുഭവപെട്ടു. ഓരോ കവിതയ്ക്കു പിറകിലും ഓരോകഥകളുണ്ടായിരുന്നു,

കൂട്ടുകാരനായി എഴുതിയ കവിതകള്, കവിത വായിച്ചവള് പ്രണയം ഭാവിച്ചത്. പഠിപ്പുനി൪ത്തി സുഹ്രത്ത് ഓട്ടറിക്ഷ ഡ്രൈവറായപോള് കവിതയ്ക്കു മുകളിലെ പ്രണയം മറന്നവള് ലീവിനുവന്നവനെക്കെട്ടി മുന് കാമുകന്റ ഓട്ടറിക്ഷയില് വയറുവീ൪പ്പിച്ച് ഡോക്ടറെകാണാന് പോയത്.
(‘സുഹ്രത്ത്’ ആഖ്യാതാവുതന്നെയാണെന്നത് സത്യമല്ല)



കവിതകള് താഴെകൊടുക്കുന്നു...
എന്റ കഴിഞ്ഞകാലത്തിനും പ്രണയലോലമായ വരികള്ക്കും മാപ്പുതരിക........


പ്രീഡിഗ്രി, പ്രണയം കീഴ്പ്പെടുത്തിയകാലം.കവിത-1

പ്രണയകം

പ്രിയവസന്തമെ വരികയെന് ചാരത്തു
മധുരസ്വപ്നം നിറം പക൪ന്നാടുവാന്
ഹ്രദയ തന്ത്രികള്മീട്ടുന്ന സംഗീതം
മതിവരാതെയകന്നുപോകല്ലീനീ

നിറനിലാവത്തു നിശബ്ദമോമനേ
വിജനമീപുഴയോരത്തു മേകനായ്
അധികവേപഥു പൂണ്ട മനസ്സുമായ്
പ്രണയതാരകം നോക്കിക്കിടപ്പു ഞാന്

ഒരു ദിനം നിന്നെകാണാതിരിക്കുകില്
കഠിനമാദിനം പോയ് മറഞ്ഞീടുവാന്
മഴയെകാത്തുള്ള വേഴാമ്പല്ല പോല് മനം
വ്രണിതമാകുന്നു,കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാന്

പറയുവാനറിയില്ലെനിക്കെന്റയീ-
കരളിനുള്ളിലെ വിമലചിന്തകള്

പ്രണയമാണെനിക്കു നിന്നോടെന്നു
കരുതുവാന് മനം പറഞ്ഞീടുമ്പോള്
ളതിലും നലോരു വാക്കുതേടുവാ-
നസാധ്യമോമനേ മാപ്പു നല്കീടുനീ....

ഒരു മരം,ഒരു മനുഷ്യന്

കടലെടുത്തുപോയ
ഓരോ കരയിലും
നനവുകള് അകക്കാമ്പിലേക്ക്
ഊ്൪ന്നിറങ്ങുന്ന
ഊഷരഭുമിയിലും
മരണം നട്ടുവള൪ത്തുന്ന
ആസക്തിയുടെ
വള്ളിച്ചെടികളിലും
നാളെയ്ക്കുവേണ്ടി
ഒരു ബീജം
അവന് കരുതിവെക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.

ആഴങ്ങളിലേക്കിറങ്ങുന്ന
വേരുകളില് നിന്നും
ഒരു ഹരിതകണം
അവന് സ്വപ്നം കണ്ടു
കാലാന്ത്യത്തില്
വിത്ത് മുളപൊട്ടിയതറിഞ്ഞ്
അവന് സന്തോഷിച്ചു

സിരകളിലെ രക്തം
ശിഖിരങ്ങളിലേക്ക് പട൪ത്തി
മാംസകോശങ്ങളെ വിഘടിപ്പിച്ച്
വേരുകള്ക്ക് നല്കി
ഇരണ്ട രാത്രികളില്
അവന് ഘനീഭവിച്ചു
ഒടുവില്....
ഇലയനങ്ങാത്ത
ഒരു നിമിഷത്തില്
അവനൊരു മരമായ് മാറി.

സത്രം

ഇരുളിലേക്ക് തുറക്കുന്ന വാതിലുകള്ക്ക്
മരണത്തിന്റ ഗന്ധമുള്ള ചായം തേച്ചിട്ടുണ്ട്

നീളമുള്ള ചുരുണ്ട മുടിയിഴകള്
പരുക്കന് കിടക്കകള്ക്ക് ചൂടുപകരുന്നുണ്ട്

കറുത്തപ്രതലത്തില്
ചിതറിക്കിടക്കുന്ന സിഗററ്റ് കുറ്റികള്

കടുത്ത സൌഹ്രദങ്ങളുടെ
പ്രതീകങ്ങളാണ്
ഇരുളില് നിന്നും എത്തിനോക്കുന്ന
നിഴലുകള്ക്ക്

ത്രഷ്ണനശിക്കാത്ത ആത്മാവുകളുടെ
മുഖ സാമ്യമുണ്ട്

സിംഫണി

അവള്

പലവട്ടം ഉപഭോഗിച്ചുമടുത്ത വാക്ക്
ഭംഗിയുള്ള പുറംതോടിനകത്ത്
വിശേഷവസ്ത്രം ധരിച്ചുറങ്ങുന്ന ജീവി
കരയുന്തോറും ചുവക്കുന്ന മുഖം

അവന്

ഉന്നതമോഹമുള്ള ചൊറിയന് തവള
ആയോധനത്തിന്റെ അതിവിശ്വാസം
കുന്നിന് മുകളില് നിന്ന് താഴേക്ക്
വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന തോന്നല്

കവിത

വിസര്ജ്ജനത്തിനുമുന്നുള്ള അസ്വസ്ഥത
സുരതാര്ധത്തിലെ ആത്മീയത
ഇടയ്ക്കു കയറിവരുന്ന അന്ധത
അല്പ്പനേരത്തെ സ്വാര്ത്ഥത

12/5/99

ചില്ല

അടുത്തിടെ ചില്ല എന്ന ഒരു ബ്ളോഗുവായിക്കാനിടയായി
വായിച്ചുതീര്ന്നപ്പോള് വൈകിപ്പോയതിലായി ദുഖം
ചില്ലയ്ക്ക് നല്ലതുവരട്ടെ...പുതിയ പൂക്കള് വിരിയട്ടെ.....

പ്രിയ ഫസലിക്ക, ചില്ലയുടെ ലിങ്ക്
www.kudil-thanal.blogspot.com

കവിതയുടെ വഴികള്

ഇരുളില് കാറ്റായടുത്തു കൂടുമ്പൊഴും
പിടിതരാതെയകന്നുപോകുന്നു നീ
തിരമുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നജലയാത്രയില്
ഒരു ദിശാതാരം നീയുദിച്ചീടുന്നു

സ്വയംഹത്യോപകരണ വിപണനമേള

ജാലകപ്പടിയിലെ
ബ്ളെയ്ഡുകള്
എന്നെ നോക്കി കണ്ണുചിമ്മുമ്പോള്
കൈത്തണ്ടയിലെ ഞരമ്പുകള്
പുഞ്ചിരിതൂകുന്നു.

മോടിയില്
അണിനിരത്തിയിരിക്കുന്ന
വിവിധതരം കൊലക്കയറുകള്
കഴുത്തിനെ വശീകരിക്കുന്നു

ഉറപ്പുള്ള
അച്ചുതണ്ടുകളുമായി
പൊട്ടിവീഴാത്തപങ്കകള്
അഹങ്കരിക്കുന്നു

വിഷദ്രാവകകുപ്പികള്
ചില്ലലമാരകളിലിരുന്ന്
കൊതിപ്പിക്കുന്നു

പഞ്ചഭൂതങ്ങളുടെ
പേരുപറഞ്ഞ്
മണ്ണെണ്ണയും
പാചകവാതകവും
പോരടിക്കുന്നു

ഉയരവും ആഴവും
തമ്മില് തല്ലുന്നു

സ്വയം ഹത്യോപകരണങ്ങള്
മത്സരവിപണനം തുടരുന്നു

മരണമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും
വിനിമയം ചെയ്യാനില്ലാതെ
നഗ്നനും ക്ഷീണിതനുമായ
രാജാവ്* പകച്ചുനില്ക്കുന്നു

* “consumer is the king “- a marketing concept
2000/march

അവന്

കവിതയെഴുതുന്നത്
ഞാനല്ല
അവനാണ്
വാക്കുകള്ക്ക്
വിത്തും വളവുമിട്ടതും
അവനാണ്
കളപറിച്ചതും
നിലമുഴുതതും
അവന് തന്നെ
വിതയേറ്റുമ്പോള്
ഒരുമണി പോലുമെടുക്കാതെ
എല്ലാമെനിക്കുതന്ന്
വിഡ്ഢിച്ചിരിയുമായി
നടന്നു പോകും

ഇടയ്ക്ക് രാത്രിയില്
വാതില് മുട്ടും
തോളില് കൈയ്യിട്ട് നടക്കും
കഥപറയും
പാട്ടുപാടും
ശല്യക്കാരനാണ്
പക്ഷെ പാവവും

ഇപ്പോഴവനെ
കാണാറില്ല
എങ്ങുപോയോ
ആവോ?

16 SEPT 2004

നിലപാടുകള്

കുറിവരച്ചവരൊക്കെ
വര്ഗ്ഗീയവാദികളാണെന്നു പറയുന്നത്
താടിവെച്ചവരൊക്കെ ബിന് ലാദനാണെന്നു
പറയുംപോലെ അശ്ളീലമാണ്.

കുന്നില് മുകളിലെ വന്മരങ്ങള്
മാത്രമല്ല താഴ്വാരത്തെ അസംഖ്യം
പുല്ലുകള് കൂടി പ്രാര്ത്ഥിച്ചിട്ടാണ്
മഴപെയ്യുന്നത്

ഷിബാകുഷ

ഞങ്ങളുടെ ഭാര്യമാര്ക്ക്
ഇണചേരാന് ഭയമാണ്
ഞങ്ങളുടെ പ്രാപ്തിയുടെ
അളവുകോലിനെ അവര്
അവിശ്വസിക്കുന്നതിനാലല്ല
സഹനത്തിന്റെ പാത അവര്ക്ക്
വശമില്ലാത്തതല്ല
പിറവിയുടെ ആന്തരിക വേദന
അവര്ക്ക് അപ്രീയവുമല്ല
ഉല്പ്പാദനത്തിന്റെ,
പുരോഗതിയുടെ പാത
അവര്ക്കു മുമ്പില്
സുവ്യക്തവുമാണ്
പിന്നെ എന്തുകൊണ്ടാണ്
അവര് ഭയക്കുന്നത്?
മക്കളെ കണ്ണില്ലാത്തവരായി
കാലില്ലാത്തവരായി കാണാന്
ആഗ്രഹമില്ലാത്തതിനാല്
അണുവിഷത്തിന്റെ ചാലകതയെ
അവര് തങ്ങളിലൊതുക്കുന്നു.
2000
ഷിബാക്കുഷ- ഹിരോഷിമ അണുസ്ഫോടനത്തിന്റെ ജീവിക്കുന്ന ഇരകള്.

പ്രാവുകള് പ്രണയത്തിന്റെ ചിഹ്നങ്ങളാണ്,

പെണ്കുട്ടികളെ പ്രേമിക്കുന്നത്
പ്രാവുകളെ ഇണക്കുന്നപോലെയാണ്

മറ്റൊരു ബന്ധത്തിന്റെ ചിറകുകളരിഞ്ഞ്
സ്വന്തം വ്യക്തിപ്രഭാവത്തിന്റെ
ഈര്ച്ചമരക്കൂടുകളില് അടച്ചിടുമ്പോള്
ആദ്യമായവള്ക്ക് ശിക്ഷകനോട്
വെറുപ്പുതോന്നും

പിന്നീട് പുതുചിറകുകള് മുളക്കുമ്പോള്
ശിക്ഷകനായിരിക്കും അവള്ക്കു പ്രീയന്

ഇടയ്ക്കിടെ വാരിയെറിയുന്ന
വികാരത്തിന്റെ ഗോതമ്പുമണികള്
പ്രാവിലും പെണ്ണിലും ആവേശമുണര്ത്തും

ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്നാല്
എന്നുമെന്നും പ്രണയം ഭാവിച്ചാല്
അവള് പറന്നുവന്ന് കൈവെള്ളയിലിരിക്കും

ഭയക്കേണ്ടത് കൂട്ടത്തോടെ പറന്നിറങ്ങുന്ന
കാട്ടുപൂവന്മാരെയാണ്

പ്രണയത്തിന്റെ സംരക്ഷിത ലാസ്യത്തില് നിന്ന്
സ്വാതന്ത്രത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണാത്ഭുതങ്ങളിലേക്ക്
അവള്ക്ക് കണ്ണുനീളരുത്

അല്ലെന്കില്....
ഒഴിഞ്ഞകൂടുമായി കാത്തിരിക്കേണ്ടിവരും.
2003/4

കാതുകുത്താത്ത ഒരു പെണ്കുട്ടിക്ക്...

പാതിരാവിലുണര്ച്ചയില് നിന്
സ്മേരമാം മുഖ ശ്രീയുദിച്ചപോല്
ജാലകത്തിലൂടെന് മേനിയാകവേ
ഛായം പൂശി രസിക്കുന്നു ചന്ദ്രിക

കവിത വിരിയാന് മടിക്കുമെന് മേശമേല്
വാക്കുചിതറി മടിക്കുമെന് ചിന്തയില്
കനല് വെളിച്ചം പോലിടിമുഴക്കം പോല്
കുതറിയെത്തുന്നു നിന് സര്ഗ്ഗ ഭാവന

അധിക ക്ളേശം സഹിച്ചു നീയേകിയ
അരിയൊരാ ശംഖു പൂഷ്പമിന്നെന് മുറി
മധുരമാമൊരു യവനകിന്നര-
ക്കഥയിലെ ശയന ഗേഹമായ് തീര്ക്കുന്നു

ഹ്രദയതാളം നിലച്ചുപോയെന്നു നീ
വ്രണിത ചിത്തയായ് എഴുതിയെങ്കിലും
തരളമാമൊരു മിടിപ്പുകേള്പ്പു ഞാന്
അതിമനോഹകം പ്രണയപൂര് വ്വകം

ഇനിയൊരിക്കലുമിരുമിഴികാണാതകന്നു
പോകും നാമിടവഴികളില്-
കൊഴിഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു പോമിലകള്-
കേവലം ഹരിതജീവിതം മ്രതി ഭയാനകം.

ഭയപ്പെടുന്നു ഞാന് നറുനിലാവിനെ
പുലരിയില് വരും തണുത്തകാറ്റിനെ
ഇരുപുറം കാണാതിടവഴികളെ
അടര്ത്തി മാറാതലിഞ്ഞ കാലത്തെ
4-2003


പത്രപ്രവര്ത്തക. സുഹ്രത്ത്. കവയത്രി.കാതുകുത്താത്ത പെണ്കുട്ടി.

വരാല്

ഓരോ നാട്ടുകുളത്തിന്റെ
ചളി നിറഞ്ഞ അധോതലത്തിലും
ഓരോ കുളവരാല് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു

ഓരോ ഗ്രാമത്തിന്റ
ഘനം തൂങ്ങുന്ന ശാന്തതയിലും
ഓരോ യുവകവി വീമ്പിളക്കുന്നു

കുളത്തിനപ്പുറം നാടുണ്ടെന്നോ
നാടിനറ്റത്ത് കടലുണ്ടെന്നോ
കുളവരാല് അറിയുന്നില്ല

കര്ക്കിടകം കഴിഞ്ഞ് ചിങ്ങമഴയത്ത്
വെള്ളം കയറുമ്പോള്
ചില പരലുകള് ഒലിച്ചു വരും

കന്നികഴിഞ്ഞ് തുലാത്തിന്
വെയിലുദിക്കുമ്പോള്
അവ തിരിച്ചുപോകും

എന്റ ഗ്രാമത്തിലെ നാട്ടുകുളത്തില്
വരാലുകളില്ല, വരാലില്ലാത്ത കുളത്തില്
ചെറുമീനുകള് യുദ്ധം തുടങ്ങി

കുളത്തിനപ്പുറം കടലുണ്ടെന്നോ
കടലില് തിമിംഗലങ്ങളുണ്ടെന്നോ
അവരറിയുന്നില്ല്.

5/2002

നീലനിലാവ്

അത്രമേല് സ്നേഹിക്കയാല്
നിലാവിനെ, നിന്നെയും
തത്ര നീലാംബരം, നിര്മ്മലം
നിശ്ചലം ശ്യാമ വര്ണ്ണം

31-7-2004

BLUE MOON.രണ്ടു പൌര്ണ്ണമികള് ഒരുമാസത്തില് വരുന്നതിനെ ബ്ളുമൂണ് എന്നു പറയുന്നു

മരണമടഞ്ഞവരുടെ ഭാര്യമാര്

മരണമടഞ്ഞവരുടെ ഭാര്യമാര്
രാത്രികളില് എന്തു ചെയ്യുകയായിരിക്കും ?

ചിലര് മെഴുകുതിരികള് വച്ച് ധ്യാനിക്കുമായിരിക്കും
പരേതന്റ വിയര്പ്പുമണക്കുന്ന
ഉടയായകള് ധരിക്കും
അരൂപിയായ അവനു വേണ്ടി
ജനവാതിലുകള് തുറന്നിടും
സ്വപ്നത്തില്, മൂര്ച്ചയില്
അവന്റ പേരു ചൊല്ലിവിളിക്കും
ബോധത്തില്
മാറിടം മെത്തയിലമര്ത്തും
പിന്നെ, കാമം കരിച്ചിലായി മാറും
രതി ആരതിയായും

ചിലര് വിവാഹിതയുടെ ചിഹ്നങ്ങള്
പാടെ ഉപേക്ഷിക്കും
അലസവസ്ത്രങ്ങളിലൂടെ
ഹ്രദയത്തിലേക്കുള്ള
കവാടം വെളിപ്പെടുത്തും

വിരക്തിയുടെ സൌമനസ്സ്യങ്ങളിലൂടെ
ആസക്തികളിലേക്ക് ഊര്ന്നിറങ്ങും
അവരുടെ പകലുകള് വിരസങ്ങളായിരിക്കും
രാത്രികള് ഉത്സവങ്ങളും
പലശരീരങ്ങളിലൂടെ അവര്
പരേതനെ പുനസ്രഷ്ടിക്കും

ദൈവം പക്ഷെ അവരുടെ
ഭാഗത്തായിരിക്കും.

15-4-2004

മരച്ചില്ലയില് കൊരുത്ത കാലുകള്

ആണി
തറച്ചുനിന് നെഞ്ചില്
പിഴചൊരെന് കയ്യാല്
മുറിപ്പെടുന്പൊഴും
ശപിച്ചതില്ല നീ..

വീഞ്ഞ്
പകുതി രാത്രിയില്
വിരുന്നു മേശമേല്
ഹൃദയരക്തം
പകര്ന്നു തന്നു നീ..

അപ്പം
നിണം നിറഞ്ഞൊരീ
പരന്നപാത്രത്തില്
മതിവരുവോളം
ഭൂജിച്ചു നിന്നെ ഞാന്

പണം
അമിതമാര്ത്തിയാല്
കലങ്ങിയെന് കാഴ്ച
പണക്കിലുക്കത്തില്
മയങ്ങിയെന് മനം

കുമ്പസാരം
എനിക്കുമാത്രമീയക്കല് ദാമകള്
എനിക്കുമാത്രമീ കറുത്തപാറകള്
എനിക്കുമാത്രമീ മരമണ ജീവനം
നിനക്കു നല്കുന്നെന് മനസ്സിനുള്ത്തടം

മരണം
തലതകര്ന്നു ഞാന്
പിടഞ്ഞു ചാകവേ
തരികെനിക്കു നീ
മറവി ദൈവമേ..

ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പ്പ്
മരണഗ്രദ്ധ്രങ്ങള്
വലം പറക്കവെ
ഉയിര്ത്തു നീയെന്റെ
മനസ്സിനുള്ളിലും


-പ്രസ്സ് അക്കാദമി ഹോസ്ററല് മുറിയില് ഒരു രാത്രിയില് അനുരാജാണ് കവിതക്ക്തുടക്കമിട്ടത്.കാത്തോലിക്ക സഭയുടെ സമ്മാനം നേടിത്തന്നു ഈ കവിത. ത്രീശൂര് ആര്ച്ച് ബിഷപ്പില് നിന്ന് സമ്മാനം വാങ്ങുമ്പൊള് അവനെ ഞാന് ബോധപൂര് വ്വം മറന്നു.

മഴയില് മരിച്ചവരിലൊരുവന്

മഴ ഒരിക്കലും പിടിതരാത്ത ആത്മാവുകളാകുന്നു-
പ്രണയത്തിന്റ കയ്പവല്ലരികള്ക്ക് അവള് തുണയാകുന്നു.

വിളറിവെളുത്ത ആകാശം-
സ്വപ്നങ്ങള്ക്കുള്ള വിടര്ന്ന പാനപാത്രങ്ങളാകുന്നു
മരണത്തിനും ജീവിതത്തിനുമിടയില്-
സ്വയം വെന്തുമതിയാകാത്ത ഈയലുകള്....

അകന്നുമാറിയവള്ക്ക് ഓറ്മ്മകളാകുന്നു മഴ.
ഓരോതുള്ളിയും എന്റ വിരലുകളെ-
അവളില് അടയാളപ്പെടുത്തട്ടെ..

ഇവിടെ മഴതീരുകയാണ്...
പ്രണയത്തിന്റ ആത്യന്തചിന്തകളുമായി
എന്റെ ആത്മാവും...

സ്വയം തൊഴില്

സ്വയം തൊഴില്
ചെയ്യുന്നവരെ
പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കാത്തവരാണ്
അധികവും

ഒന്നുകില്
ആളെവെച്ച്
പണിയെടുപ്പിക്കണം
അലെ്ലന്കില്
ആര്ക്കെങ്കിലും
പണിയെടുത്തു
കൊടുക്കണം
സ്വയംതൊഴില് മാത്രം
അരുത്

ചോദ്യപേപ്പറുകളില്
സ്വയംതൊഴില്
പിരിച്ചെഴുതാന്
വരാറില്ല.

കുട്ടികള്
സംശയം ചോദിച്ചാല്
ടീച്ചറ്മാര്
ബ ബ ബയടിക്കും

ടെലിവിഷന് കാണാം
പത്രപരസ്യം വായിക്കാം
മാറ്റിനി നൂണ്ഷൊ
എല്ലാമാവാം

വഴിയരികിലെ
സിനിമാപോസ്റ്റര്
നോക്കി
എത്രനേരം വേണമെന്കിലും
നില്ക്കാം
പക്ഷെ സ്വയം തൊഴില് മാത്രം
പാടില്ല.


പത്രമാസി്കകളില്
സബ്ബ്എഡിറ്ററ് മാറ്ക്ക്
താക്കീതുണ്ട്
സ്വയംതൊഴില്
അച്ചടിച്ചുകൂടാ.
വായനക്കാരെ
വഴിതെറ്റിക്കരുത്

നിഖണ്ടുകാരന്റകാര്യമാണ്
കഷ്ടം
എങ്ങിനെ വാക്കിനെ
കാണാതിരിക്കും
ബലാല്സംഘം
സ്ത്രീപീഢനം
പിടിച്ചു പറി
നോട്ടിരട്ടിപ്പ്
എല്ലാം തൊഴിലില്ലായ്മ മൂലമാണത്രെ..

സ്വയംതൊഴില് ചെയ്യാന്
പ്രാപ്തിപോയ അപ്പാപ്പന്മാര് പറയും

തൊഴിലില്ലാത്ത
ചെറുപ്പക്കാരാണ്പ്രശ്നമുണ്ടാക്കുന്നത്

സൈക്കിള്

സൈക്കിളുകള്
ആവറ്ത്തന രസങ്ങളായ
പാരിസ്ഥിതിക വ്യഥകളെ
നിയന്ത്രിക്കുന്ന
ഇരുന്പു ചങ്ങലകള്
മാത്രമല്ല

ഒറ്റ വൈക്കോല് വിപ്ളവം പോലെ
മഹത്തായ ഒരു ആശയം കൂടിയാണ്
ആവശ്യശേഷം വഴിയിലുപേക്ഷിച്ച
ഗറ്ഭനിരോധനയുറയല്ലത്..
പഞ്ചറൊട്ടിച്ച്
ഓടിക്കാവുന്നആത്മബന്ധമാണത്

പള്ളിക്കൂടം

ജന്തുശാസ്ത്രത്തിലെ
ആറാം പാഠം
മൂത്രപ്പുരച്ചുമരില് നിന്നാണ്
ആദ്യം പഠിച്ചത്
പാഠാവലിയിലില്ലാത്ത
പലവാക്കുകളും
പിന്നെപ്പഠിച്ചു

ജോണിമാഷ്
‘പെട്ട ജോണി-
നാമവിശേഷണം
സൌദാമിനിട്ടീച്ചറ്
ഒന്നിനോടോന്നു
സാദ്റ്ശ്യം
ഉപമ

സ്ലേറ്റുപെന്സില്
മാക്കില,മദ്രാസുപഴം
നെല്ലിക്ക,കണ്ണിമാങ്ങ
ഗോട്ടി,പന്പരം
വിനിമയം
ബറ്ട്ടറ് സന്പ്രതായം
മതിലിനു പുറത്തേക്ക്
നിരനിരയായി
മൂത്രിക്കലായിരുന്നു
പ്രധാന വിനോദം
വ്യായാമവും

അങ്ങിനെയാണ്
ഗ്രാഫു വരയ്ക്കാന്
പഠിച്ചത്.

എറണാകുളം അഥവാ കൊച്ചി

നഗരമിപ്പഴും
അങ്ങിനെത്തന്നെ
തമ്മനം,ജട്ടി,മേനക-
കാക്കനാട് പക്ഷെ-
കണ്ട ഭാവമില്ല

കലൂര് സ്റ്റാന്റിലെ
മഞ്ഞപൂക്കളുള്ള
മരത്തിനു കീഴെ
നമ്മള് സംസാരിച്ചു നിന്നിടത്ത്
കുറെ പെണ്കുട്ടികളും
ഒരുകൊറ്റനാടും
ഇപ്പഴുമുണ്ട്

നെല്ലിക്കാ
വില്പ്പനചേച്ചിയുടെ
ഒരുമുല
ഒരു പീളക്കണ്ണന്
കുഞ്ചന് വലിച്ചീന്പുന്നുണ്ട്

ഒന്നിച്ചുണ്ട
ഹോട്ടലുകള്
ഒന്നിച്ചു കണ്ട
തീയ്യറ്ററുകള്
(ഒന്നിച്ചുറങ്ങിയ)
ലോഡ്ജുകള്
ഒക്കെ ഇപ്പഴും
അങ്ങിനെത്തന്നെയുണ്ട്.

പണക്കാരികള്
പാതിതുറന്ന ജാക്കറ്റുകളിട്ടവര്
കാറ്റുകൊള്ളാന് വരുന്ന
മറൈന് ഡ്റെവിന്-
ഇപ്പഴും നീപറഞ്ഞ-
ആ മറ്റേ മണമാണ്

കാനകോരുന്ന
ബാലരാമേട്ടന്
മരിച്ചുപോയിക്കാണും,
ഇപ്പോള് ഫെഡറിക്കാണ്
പക്ഷെ പണ്ടത്തെപ്പോലെത്തന്നെ
എല്ലാമെടുത്ത് പുറത്തിടും
വെള്ളമൊഴുകിപ്പോണ്ടെ

സുഭാഷ് പാറ്ക്കില്
നമ്മളിരുന്ന-
അതേ സിമന്റു ബെന്ചില്
നമ്മളെപ്പോലെ
രണ്ടുപേര്
പക്ഷ അവള്ക്കെങ്ങിനെ
നിന്റെ മുഖം വന്നു...
ശരിക്കും അങ്ങിനെത്തന്നെ.....
ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ....

അടൂക്കള മ്രഗം

അയവെട്ടുന്ന ജീവികളില്

ആദ്യതേതാണത്

കുളന്പുള്ള സസ്തനികളില്‍

രണ്ടാമ്മത്തെതും
പതിവു തൊഴുതുകള്ളി-

ക്കപ്പുറത്താണതിന്‍ നില്പ്

ഇഴയകന്ന ചായ അരിപ്പയാണ്

അതിന്റ കൈകള്
പാതിയം പുറ്ത്തെ അടുപ്പ്കരി

സൗന്ദര്യ ലേപന-

പരസ്യത്തിലെ പോലേ

തെളിഞ്ഞു നില്‍ക്കില്ല
പുക കറൂപ്പിച്ച മുഖത്ത്

കരി തെളിയുന്നതെങിനെ?
അലക്കി വെളുപ്പിക്ക്കും തൊറും

അലിഞു തീരുന്നത്കല്ലില്‍

പറ്റിചെര്‍ന്നജീവിതം കൂടിയാണ്

കറവ് വറ്റിയാല്‍അറവ് തന്നെ ലാഭം

അന്ത്യപ്രലോഭനം

ഒടുവിലിരുട്ടില്‍
നീ തന്ന ചുംബന-
മിടറാതെ വാടാതെ
നില്പ്പുണ്ട് ചുണ്ടില്‍

തിരിചചടയ്കകാനാക
പണയപ്പ്ണ്ടം പോല്‍
പുഴ കടത്തിയ-
പൂചക്കുഞ്ഞു പോല്‍

ഇട വഴിയറ്റങളില്‍
ഇരുട്ടില്‍
നിന്റെ യിള പച
ചുരിദാര്‍ ഷാളില്‍

നിന്‍ ശബ്ധങളില്‍
ഗന്ധങളില്‍

പ്രവാസം

പ്രവാസം ഉപ്പുപറ്റിയ ഒരു വാക്ക്
കാറ്റുതുഴയുന്ന പത്തേമാരിയില്
കടല് ചൊരുക്കിന്റെ വയറുകാളലാണത്

മരുന്നുപുര

തട്ടാതെയും മുട്ടാതെയും
സ്വയം സൂക്ഷിച്ചതാണ്
കരിമരുന്നും വെടിത്തീയും

പള്ളിക്കുടത്തിലും
പാതിരാകു൪ബാനയിലും
രണ്ടു വരിയില്
പടയിലും പന്തിയിലും
രണ്ടു നിരയില്

ഒന്ന് മടിശ്ശീലയില് മയങ്ങി
മറ്റൊന്ന് വെറും നിലത്ത് മല൪ന്നു

നിലത്തുരയാതെ ചട്ടി-
വലിക്കണം, എപ്പോഴാണ്
ഉരസുകയെന്നറിയില്ലആളിപ്പടരുകയെന്നും

നന്ദി

മരുഭൂമിയുടെ നടുവില് ചെങ്കടലിനരികില് തികച്ചും ഒറ്റപ്പെട്ട റാബിക്ക് എന്ന അറബിഗ്രാമത്തില് ഇന്നലെ മഴപെയ്തു. തകരകൊണ്ട് പണിത എന്റെ ഒറ്റ വീടിനുമുകളില് മഴ ന്രത്തം വച്ചു. പുതപ്പിനകത്തുനിന്നും പുറത്തുവന്ന് ഞാ൯ മതിവരുവോളം മഴകൊണ്ടു, അന്തിക്കാട്ടെ ഒരു പാടവരമ്പിലെന്ന പോലെ മരുഭുമിയില് ഞാ൯ മല൪ന്നുകിടന്നു. കവിത വായിച്ചവ൪ക്ക് നന്ദി.

ജയിലിലെ മഴ

ജയിലിനകത്തെ മഴ ഭീകരമാണ്
അഴികളിലൂടെ നനവ് –
ചോരപോലെ അരിച്ചിറങ്ങും

ഇരുട്ടിലെ വിടവുകളുലൂടെ
നനുത്തവിരലുകള് വന്ന്
ഓ൪മ്മപ്പെടുത്തും

നഷ്ടപ്പെട്ട നിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ച്
മനസ്സ് അയവിറക്കുന്നത്
വെറുതെയുള്ള മഴനോട്ടങ്ങളിലാണ്

നിലത്ത് കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന
മഴവെള്ളം പോലും-
മരിച്ചവനെക്കുറിച്ച് പറയും

ഒറ്റപ്പെട്ടവനെ മഴയ്ക്ക്-
തിരിച്ചറിയാമായിരിക്കും
മരണത്തോട് അടുത്തവനേയും.

പ്രചോദനം- ഒരു സമ്മാനത്തിന്റെ ഓ൪മ്മക്ക്

ഇടമുറിയാപ്പെയ്യുമൊരു

കണ്ണു നീരി൯ മഴ
പിന്നെ മനം-

പിള൪ക്കുമിടിമുഴക്കങ്ങള്വ്യഥിത രാത്രി,

തികട്ടുമോ൪മ്മകള്,

ചീവീടുകള്

ജാരം

നിന്റെ മതിലുകള്ക്കപ്പുറത്തേക്ക്
ഞാനൊരിക്കലും കടന്നുവരില്ല
സുരക്ഷിതത്തിന്റെ മടുപ്പ്
നിന്നെ വാതിലിനുപുറത്തേക്ക്
ക്ഷണിക്കും വരെ....
ഞാ൯ കാത്തിരിക്കും
വലപ്പൊട്ടിക്കുന്ന മീനുകളെപ്പോലുള്ള
നിന്റെ മനസ്സ് എനിക്ക് വായിക്കാനാകുന്നുണ്ട്
ചോരപൊടിയാതെ യുദ്ധം ജയിക്കാ൯
ഞാ൯ മറന്നു പോയിട്ടില്ല.