Jun 30, 2008

ഇരുട്ട്



വെളിച്ചത്തില് നിന്നും
ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്
പേടി തോന്നി.

ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും
തമ്മിലുള്ള അതി൪ത്ഥിരേഖ
സാങ്കല്പികമാണെന്ന അറിവ്
അരക്ഷിതാവസ്ഥയുണ്ടാക്കി.

എതുനിമിഷവും കയറിവരാവുന്ന
ശത്രുവെപ്പോലെ ഇരുട്ട്
തൊടിയില് പതുങ്ങിയിരുന്നു.

പിന്നീട്-
വെളിച്ചം കെടുത്തിയപ്പൊള്
ഇരുട്ട് അതിര് ലംഘിച്ചു.

ഒടുവില്
മഹാന്ധകാരത്തില്
ഞാന് കൂടി ഉള്പ്പെട്ടു.
എല്ലാം കറുപ്പായിമാറി.

പക്ഷെ
പിന്നീടു ഞാന്
ഇരുട്ടിനെ പേടിച്ചിട്ടില്ല.

7 comments:

CHANTHU said...

ഈ വരികളിലൂടെ ഒരു മനോഹാരിത....
(ഇരുട്ടിന്റേയും വെളിച്ചത്തിന്റേയും നേര്‍ത്ത അതിരുകളിലൂടെ ഒരു ദാലിയന്‍ ചിത്രം പോലെ ഈ പ്രപഞ്ച വിസ്‌മയം.... )

മാന്മിഴി.... said...

വെളിച്ചം ദു:ഖമാണുണ്ണീ..................നന്നായിട്ടുണ്ട്..

Sharu (Ansha Muneer) said...

എല്ലാ പേടിയും അതറിയുന്നതു വരെ മാത്രം...

siva // ശിവ said...

ഇവിടെ എല്ലാവരും ഇരുട്ടിലാ...വെളിച്ചത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കാനാ പേടി....താങ്കള്‍ നേരെ തിരിച്ചും...

ഇഷ്ടമായി ഈ വരികള്‍...

സസ്നേഹം,

ശിവ

siva // ശിവ said...

ഒരു കാര്യം കൂടി...ഇരുളില്‍ ആരെ ഭയക്കാനാണ്....

സസ്നേഹം,

ശിവ

അന്യന്‍ (അജയ്‌ ശ്രീശാന്ത്‌) said...

"എല്ലാം കറുപ്പായി
മാറിക്കഴിഞ്ഞാല്‍
പിന്നെ ഇരുട്ടിനെ
പേടിക്കേണ്ട
ആവശ്യമില്ലല്ലോ...
അപ്പോല്‍ ഇരുട്ട്‌
എന്ന സങ്കല്‍പ്പം തന്നെ
ഇല്ലാതാവുന്നു...
(ഇതേ വിഷയത്തില്‍
അമൃതാവാര്യര്‍ എന്ന ബ്ലോഗര്‍
ഒരു കവിത എഴുതിയിരുന്നു...)"

http://amrithawariar.blogspot.com/2007/09/blog-post_28.html

ഷെയ്ന്‍ പ്രേമരാജ൯/ Shain Premarajan said...

എല്ലാവ൪ക്കും നന്ദി. അമൃതയുടെ ബ്ളോഗ് ഞാന് വായിച്ചു.അന്യന് നന്ദിയറിയിക്കുന്നു.