പനിക്കിടക്കയിലേക്ക്
എത്രയെത്ര കൂട്ടുകാരാണ്
പറന്നുവരുന്നത്
ഉടല് മുഴുവന് പട്ടില്
പൊതിഞ്ഞ് മഞ്ഞകള്
ചിറകുകളില് ചായങ്ങള്
തേച്ച് വയലറ്റുകള്
പിന്കാലുകള് കൊണ്ട്
ചാടിപ്പറന്ന് നെഞ്ചിലിരിക്കുന്ന
സുന്ദരിപ്പച്ചകള്
കണ്ണിലും മൂക്കിലുമൊക്കെ
അവ൪ ഓട്ടപ്രാന്തികളിക്കും
കണ്ണുതുറക്കുമ്പോള്ക്കും
ഓടിയൊളിക്കും
ഇപ്പൊള് എല്ലാ൪ക്കുമെന്നെ
പേടിയാണ്,അവ൪ക്കറിയില്ലല്ലോ-
എനിക്കവരെ യെന്താരിഷ്ടമാണെന്ന്
പക്ഷെ...അവസ്സാനം
പിന്നെയും ഞാനൊറ്റക്കാകും
കൂട്ടുകാരൊക്കെ പോയ്മറയും
പനിപിടിച്ച ഒരുരാത്രിയില്
കൂട്ടംതെറ്റിപറന്നുവന്ന
ഒരു നിശാശലഭത്തിനും
ഒരു പുല്ച്ചാടിക്കുമൊപ്പം
ഉറങ്ങാതെ കിടന്നു.
മഹാമാരികള് ഒറ്റപ്പെടുത്തിയ
കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്ക്
അവരുടെ നഷ്ടമായ
കളിയിരമ്പങ്ങള്ക്ക്
കവിത സമ൪പ്പിക്കുന്നു..
4 comments:
വരികള് ഇഷ്ടമായി.
ആ സമര്പ്പണവും കൊള്ളാം.
സസ്നേഹം,
ശിവ
ചിറകുകളില് “ഛാ“യങ്ങള്
-ഇന്ദ്രാ,
അക്ഷരത്തെറ്റുകളില്
വരികളിടെ ശക്തി കളയാതിരിക്കൂ..:)
nannayittundu...of course
നന്നായെഴുതി....
Post a Comment