കാതുകുത്താത്ത ഒരു പെണ്കുട്ടിക്ക്...

പാതിരാവിലുണര്ച്ചയില് നിന്
സ്മേരമാം മുഖ ശ്രീയുദിച്ചപോല്
ജാലകത്തിലൂടെന് മേനിയാകവേ
ഛായം പൂശി രസിക്കുന്നു ചന്ദ്രിക

കവിത വിരിയാന് മടിക്കുമെന് മേശമേല്
വാക്കുചിതറി മടിക്കുമെന് ചിന്തയില്
കനല് വെളിച്ചം പോലിടിമുഴക്കം പോല്
കുതറിയെത്തുന്നു നിന് സര്ഗ്ഗ ഭാവന

അധിക ക്ളേശം സഹിച്ചു നീയേകിയ
അരിയൊരാ ശംഖു പൂഷ്പമിന്നെന് മുറി
മധുരമാമൊരു യവനകിന്നര-
ക്കഥയിലെ ശയന ഗേഹമായ് തീര്ക്കുന്നു

ഹ്രദയതാളം നിലച്ചുപോയെന്നു നീ
വ്രണിത ചിത്തയായ് എഴുതിയെങ്കിലും
തരളമാമൊരു മിടിപ്പുകേള്പ്പു ഞാന്
അതിമനോഹകം പ്രണയപൂര് വ്വകം

ഇനിയൊരിക്കലുമിരുമിഴികാണാതകന്നു
പോകും നാമിടവഴികളില്-
കൊഴിഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു പോമിലകള്-
കേവലം ഹരിതജീവിതം മ്രതി ഭയാനകം.

ഭയപ്പെടുന്നു ഞാന് നറുനിലാവിനെ
പുലരിയില് വരും തണുത്തകാറ്റിനെ
ഇരുപുറം കാണാതിടവഴികളെ
അടര്ത്തി മാറാതലിഞ്ഞ കാലത്തെ
4-2003


പത്രപ്രവര്ത്തക. സുഹ്രത്ത്. കവയത്രി.കാതുകുത്താത്ത പെണ്കുട്ടി.