ആകാശത്തിരുട്ടിന് തിരമാലയില്
ഓളപ്പരപ്പിലൂടൊഴുകുമീ
സ്വ൪ണ്ണാഭമാം തോണിതന്
വിദൂര സുന്ദരദൃശ്യം കാണ്കെ
ഇരുളാം നിന് കൂന്തലില് ഞാന്
കോ൪ത്ത മന്ദാരയിതളലോ
പൂന്തിങ്കളായ് വന്നെന് മുന്പില്
പ്രഭചൊരിഞ്ഞു നില്പ്പുദൂരെ
ഒടുവിലാ മുഗ്ദ സുന്ദരപുഷ്പം
കാ൪മേഘവ൪ണ്ണത്താല് മായവേ
അല്പായുസ്സാണു സൌന്ദര്യവും
നിര൪ത്ഥകമാണു പ്രണയവു-
മെന്നസത്യമിന്നറിവൂ ഞാന്.
1999/march
2 comments:
kaveeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee,
Post a Comment